Dag 9 en 10

13 mei 2018 18:05

En zo is weer een week voorbij gevlogen. Een week met veel nieuwe inzichten verhalen indrukken en leermoment. Laten wij bij het begin beginnen.

Na een relaxed lang weekend (maandag was bank holiday) begon mijn tweede stage week in Engeland dinsdag ochtend om 6.00 uur als mijn wekker gaat. Men zegt dat als je in een ritme van vroeg op staan zit dit snel went. Nog niks van gemerkt. Ik vind vroeg op staan nog steeds erg pittig. Als ik me 5 moeizame ietwat chagrijnige minuten bedenk waarvoor ik opsta maakt dat het allemaal iets makkelijker. Ik heb namelijk weer veel zin in stage, je zou kunnen zeggen dat ik meer uitkijk naar de werkdagen dan naar vrije tijd (hallo Hermione Granger).

De dinsdag is keystage 3 dag (13/14 jarigen). Ik had alle groepen op deze dag al eens ontmoet. De eerste klas komt om 10.00 binnengestormd. Oh ja denk ik, dit was de doelgroep waar ik mee werk. We late de leerlingen kennismaken met improvisatie, een groot gedeelte van de leerlingen meteen in de stijgers. 'Oh no Miss I dont like this, I would rather have it all scripted because than I know everything for sure'. Logisch, maar veel leerzamer om toch te doen.We gooien de leerlingen wel erg in het diepe en besluiten bij de volgende groep (zelfde niveau) kaartjes te maken waarin situaties al zijn bedacht. Dit werkt veel beter, zo hebben de leerlingen toch nog iets om zich aan vast te houden. Bij de derde klas (het laagste cognitieve niveau vandaag) komen we eerst 10 minuten thee drinken en een koekje eten. De leerlingen komen net terug van pauze en dan meteen de drama-les in gaan is voor hen een te grote schakel. Ik maak van de gelegenheid gebruik om de leerlingen aan me te laten wennen. Het grootste gedeelte van de leerlingen herkent me nog. Mijn naam is nog wel een probleem. Behalve voor Steve*, een 14 jarige autist met een oude ziel. 'Miss Amaze, offcourse I do remember you' zegt hij als een oude Britse man. We maken een kring en Karen vraagt of een sterke jongen haar wilt helpen met het tillen van de koffer, wanneer de hele klas erachter komt dat de koffer gemimed wordt volgt hilariteit alom. Iedereen is er in getrapt. Wanneer Karen met de leerling (die goed meespeelt) de koffer in het midden legt, legt ze uit dat ALLE voorwerpen die er zijn in deze koffer zitten. De opdracht voor de leerlingen is om te laten zien welk voorwerp zij eruit pakken. Alles komt voorbij, van poezen tot geweren. 

Woensdag, keystage 4 dag (15/16) jaar. Een dag waar ik naar uit heb gekeken. Deze dag zit namelijk de top groep, de dramaklas, met wie ik een voorstelling ga maken (curious incident of a dog by nighttime) vorige week waren deze leerling op kamp en daardoor ontmoet ik ze dus vandaag. De leerlingen zijn net zo opgewonden als ik en dat maakt de sfeer nogal hysterisch. Gelukkig komt er door de schriptlezing wat rust in het dramatische geheel. Het lezen van het script gaat moeizaam, veel leerlingen hebben dyslectie of een ander label die nu even niet uitmaakt. Ik merk dat er te veel tijd in gaat zitten. Voor de volgende keer spreek ik af dat het script is ingekort. Dan gaan ze de vloer op, en ik word enthousiaster dan ik dacht. Deze leerlingen kunnen echt spelen, dit is echt hoog niveau. Wel is het zoeken naar manier van aanwijzingen geven, als je bijvoorbeeld te veel taal gebruikt haakt een deel al af. Ook een gesprek over emotie is lastig en wordt door veel leerlingen liever ontweken. Grappig dat juist deze leerlingen voor een stuk als the curious incident kiezen dat gaat over een autistische jongen en hoe hij omgaat met de wereld en bijvoorbeeld zijn ouders. Veel leerlingen in deze groep zijn zich wel bewust van hun beperking, er makkelijk over praten is een ander verhaal.
Ik kijk nu alweer uit naar volgende week, met deze groep werken is echt geweldig. Die middag zijn we bezig geweest met het maken van een rolverdeling, LASTIG. Laat je een autist een autist spelen, of juist niet? Cast je iemand op wat hij al kan, of op wat hij nog moet leren? Interessante gesprekken. In het kader van hun leerdoelen (verder gaan met theater op evt. (semi)professioneel niveau) krijgen deze leerlingen hier en daar workshops (die Karen voor hen regelt, echt TOP btw. Ik ga binnenkort mee naar een workshop die zij krijgen van acteur op West End whaaaa cool) laatst hebben zij een workshop auditie training gedaan (met veel pijn en moeite heeft iedereen mee gedaan maar de onzekerheid van hun beperking komt dan extra naar boven, vergis je niet deze leerlingen hebben al veel voor hun kiezen gehad, denk aan pesten etc.) na een lang gesprek zijn Karen ik tot de conclusie gekomen dat we de leerlingen een auditie laten doen. Zo krijg ik een goed beeld van hen als acteur, en leren ze ondertussen zichzelf presenteren en om te gaan met nieuwe en spannende dingen.

Over donderdag en vrijdag later meer, time for dinner first.


*De namen van de leerlingen zijn om privacy redenen fictief.