Dag 22

Dinsdag 22 mei 2018 22:04

Op dinsdag geeft ik normaal les aan keystage 3 echter zijn zij deze week op kamp. En dat betekend dat ik een paar uren over heb (een aantal leerlingen zijn niet mee met kamp en krijgen later op de dag wel les). Ik mag mijn dag zelf invullen en hoef niet lang na te denken. Er is een groep die me al heel lang intrigeert. Dat is George's class. De leerlingen in zijn klassen hebben profound autism spectrum disorder. Zij komen altijd op vrijdag naar de voorstelling. De leerlingen hebben zeer ernstige autisme, een aantal hebben hersenbeschadiging. Het grootste ding in deze klas is dat samen met deze zware autisme stoornissen, ook nog veel gedragsproblemen komen kijken. 
George is enthousiast over mijn komst en heeft meteen door hoe enthousiast ik ook ben. Met gezonde spanning stap ik het lokaal in, oh ja, denk ik, dit leek inderdaad op een psychiatrische inrichting. Zonder enige intentie hen te beledigen zal ik proberen uit te leggen wat ik zie als ik binnenkom. Ik zie een halve cirkel, 4 van de 6 leerlingen zitten op hun stoel. Een leerling ligt op de grond en schreeuwt, hij speelt met een glimmend iets. Een andere leerling loopt continue door het lokaal, hij wordt steeds weer op zijn stoel gezet. Een andere leerling zit op haar stoel en kijkt enkel naar haar voeten. Een leerling is onder de indruk van mij, kijkt me grote ogen, gilt en kijkt terug (dit herhaalt). Een leerling zit op zijn stoel en hoest steeds dramatisch. Terwijl ik de situatie beschrijf bedenk ik me dat het nu misschien weer heftiger klinkt dan het eigenlijk is. Maar, in de eerste instantie is dit wat je ziet.

Ik heb geen flauw idee hoe George deze leerlingen wil doceren, wat en hoe ga je deze leerlingen leren? De dag begint met een openings liedje. Heel kort. Dan gaat hij bij iedere leerling langs. Ik krijg een papier in mijn handen gedrukt, de doelen van de leerlingen voor dit semester staan hier op. De doelen zijn simpel, tenminste voor ons zijn ze simpel. Voor hen niet. Doelen als: '.... kiest een instrument waar hij mee wilt spelen en legt het terug' en ' ..... zegt stop wanneer hij genoeg an het kietelen heeft' of '.... trekt de hulp kaart waneer zij die nodig heeft' en '..... kijkt een volwassene in de ogen wanneer hem iets gevraagd wordt'. De dingen die George in de kring doet hebben allemaal te maken met deze doelen. Zo heeft hij een mandje met instrumenten, die legt hij neer voor de leerling. Hij weet dat hij eentje moet pakken en dan weer terug moet leggen. Daarna wordt hij gekieteld door George, plezier, als hij er klaar mee is gebaart (leerlingen praten niet) hij STOP. Good boy. Dan gaat George naar de volgende leerling. Bij elke leerling past George wat hij doet aan, aan het persoonlijke doel.

Dan is het tijd voor les 2. The shop. George zet een tafel neer met een kassa en koekjes. De leerlingen worden om de beurt naar voren geroepen. Ook hier krijg ik weer een vel papier in mijn handen met doelen erop. Als een leerling naar voren wordt geroepen laat George 2 plaatjes zien aan de leerling. Een plaatje met rozijnen en een plaatje met een koekje. Het plaatje dat de leerling kiest, krijgt hij. George verandert echter het plaatje met rozijnen soms in een plaatje met een olifantensteen. Hij leert de leerlingen zo goed kijken naar een plaatje en kiezen wat ze willen. Voor sommige leerlingen is dit te lastig, anderen zijn hier erg goed in. Een leerling voor wie dit te lastig is moet leren dat wanneer hij iets krijgt hij moet wachten tot iemand het geeft, en niet uit zijn handen mag trekken. 
Ja, het is bijna baby's iets leren, of puppy training.

Later heb ik een gesprek met George. Dat deze leerlingen in hun hele leven vaak maar 5 dingen echt kunnen leren. Wat leer je ze dan? Stop zeggen in plaats van slaan en schoppen (oh ja, ik ben geslagen deze les, het was niet zo bedoeld het was onmacht) leer je ze hulp vragen?
Ik besef met wat een grote druk er op de schouders hangt van deze docent. Tijdens de pauze mogen de leerlingen buiten spelen. We hebben een mooi gesprek over dat hij altijd al met deze leerlingen heeft willen werken en hoe hij ze wil helpen in hun levens. Er toch nog iets moois van maken. Op dat moment krijgt een leerling een heftige woede aanval.

'It's not their fault that this is world is so scary for them'.  - George