Dag 1 en 2

1 mei 2018 21:35

Op het moment dat ik door de douane in Brussel loop om vervolgens (eerste klas, dank je mam) de Eurostar trein in te stappen voelt het definitief. Mijn internationale stage is begonnen.
Ik ben bang, trots en opgewonden. Wat DOE ik?

En dan rijd ik Londen St Pancras binnen, ik stap uit en val direct in de hectiek van deze wereldstad. Ik vind het leuk en niet leuk tegelijk. Het benauwd me, maar ik voel me ook sterk. Terwijl alle passagiers lijken te weten waar ze heen lopen voel ik me zo groen als gras, dat laat ik niet merken, ik doe net als iedereen.

Op station St Pancras moet ik iets van vervoer voor de komende maanden zien te regelen. Een studentenreisproduct gaat hem hier helaas niet worden. Wel een season ticket die duurder is dan de huur van mijn kamer in Utrecht. Balen, eerste domper. Maar reizen moet ik toch, dus betalen ook. Een toepasselijke pasfoto waarin mijn blik boekdelen spreekt, je blijft toch een zuinige Nederlander.

En dan opzoek naar de metrolijn naar mijn "huis". Ik heb dit van te voren opgezocht en wonder boven wonder gaat dit vlekkeloos, ik kom al snel aan op Fullham Broadway. Mijn tijdelijke wijk. Weer voel ik me sterk en zeer ervaren als ik rond loop. Na 10 minuten lopen kom ik aan bij mijn huis voor de komende maanden. Ik word begroet door mijn "gastmoeder". Ik zal namelijk de komende maanden bij een (Nederlands) gezin verblijven, op de zolderkamer waar ik mijn eigen douche en toilet heb (very British). Twee avonden in de week zal ik op de twee (geweldige) kinderen passen genaamd Max en Boaz. De oudste jongen is wakker gebleven om me welkom te heten en te knuffelen. Fijn. Van dezelfde jongen krijg ik een rondleiding door mijn tijdelijke huis, mijn kamer heeft een geweldig overzicht over de stad. 

Na een korte, zeer onrustige eerste nacht gaat mijn wekker om 6.00 uur. De metro/trein reis gaat gek genoeg net zo vlekkeloos als die naar mijn huis gisteren. Mijn stagebegeleidster haalt me op van het station. We kletsen en ik merk dat zij net zo enthousiast is als ik over deze stage.

Eenmaal op de school aangekomen word ik van de ene naar de andere plek gestuurd. Formulier hier, collega daar. 

En dan krijg ik mijn eerste Engelse 'cup of tea' with milk, offcourse.

Observeren was het plan, maar mijn enthousiasme kon zich niet bedwingen en ik heb de lessen meegedaan. Heel goede keuze want zo leren de leerlingen mij meteen kennen. Zoals ik al had gedacht, de cultuurshock zit hem niet in het land, wel in de stage. Er zitten 10 leerlingen per klas, elk van deze 10 leerlingen heeft een eigen gebruiksaanwijzing, letterlijk. Iedere leerling op school heeft zijn of haar eigen aanpak. Dit overweldigt me, wat een problematiek krijg ik mee. De leerlingen doen goed mee aan de dramales en lijken het ook erg leuk te vinden. Het niveau is dan ook hoger dan verwacht. De spanningsboog daarentegen is nihil, en daardoor hard werken voor de docent. We hebben bij alle groepen (4 vandaag) kennismaking spelletjes gedaan en een stukje film van een eerder opgevoerd toneelstuk gekeken. (en er zitten spelers tussen!!!! geweldig)

In de trein terug naar huis ben ik duizelig en een beetje misselijk. Ik denk dat het komt van alle indrukken vandaag. Als ik dan aankom in de hectiek van London Paddington wordt het me heel even te veel, ik kan me ineens goed verplaatsen in een leerling die de hele dag een koptelefoon draag om het geluid te dempen, omdat hij anders overprikkeld wordt. Had ik die koptelefoon maar denk ik nu.