Dag 3 4 en 5

4 mei 2018 - London, Verenigd Koninkrijk

4 mei 2018 20:13

En dan is het ineens alweer weekend. De dagen zitten zo vol dat de tijd langzaam gaat maar de dagen gaan weer heel snel voorbij. Ik kan dus ook bijna niet geloven dat het nu alweer weekend is, een weekend die ik wel erg nodig heb.

Woensdag en donderdag leken op elkaar. Doordat de meeste leerlingen van keystage 5 and 6 op kamp waren, kregen we gemixte groepen. Zeer uitdagend want dat betekent dat alle niveau's door elkaar zitten. Op woensdag (keystage 54 dag > 15/16 jarigen) zijn we naar de bioscoop geweest. Hier hebben we 'The Greatest Showman' gezien. De leerlingen moeten hier een verslag over schrijven voor hun creative arts exams. Een super mooie film waar we op theatraal gebied van alles over konden vertellen.
Donderdag (6th form dag >17/18 jarigen) ben ik de hele dag bij deze groep gebleven omdat Karen (drama-docent en tevens stagebegeleidster) alleen deze groep les zou geven en verder nog wat administratie dingen moest doen. Dus heb ik meegedaan met registration, tennis en artsclass. Bij de dramales heb ik Karen ondersteund en een paar improvisaties gespeeld. Het was een geslaagde dag waarin ik de leerlingen heb leren kennen, ook hier verschilde het (cognitieve) niveau ontzettend en dat verschil was vooral in de dramales interessant om te zien. Zo denken sommige leerlingen elke keer iets nieuws te verzinnen, maar doen eigenlijk steeds hetzelfde. En zijn andere leerlingen juist zo geconcentreerd en goed aan het spelen dat je twijfelt of het nog gespeeld is. Zeer interessante les waarin ook gedrag weer opvallend was . Zo heb ik een meisje ontmoet met autisme en een angststoornis. Je kunt aan haar kleding aflezen wat voor dag ze heeft, ze doet namelijk meer lagen kleding aan als ze zich slecht/ angstig voelt. Zo is ze laatst met 10 (!!!!!) lagen kleding aan naar school gekomen, als je hierover een opmerking maakt krijg je de volle laag, er wordt dus naast therapie hier niet over gesproken. Ondanks haar slechte dag was ze erg gecharmeerd van mij en mijn schoenen. Ik greep mijn kans om dit angstige maar creatieve meisje de vloer op te krijgen en speelde met haar een gekke scène over een deftige dame met smetvrees in het park. Er werd gelachen en er werd gespeeld, misschien wel het belangrijkste in de dramales op deze school volgens Karen. Deze leerlingen zijn al volwassen en oud, zou je zeggen op het eerste gezicht. Echter door hun opvoeding, stoornis of wat dan ook zijn ze vaak veel jonger. Toch wordt van hen verwacht dat ze zich voorbereiden op hun volwassen leven (logisch) maar hoe fijn is het als je dan bij drama even kunt spelen en je energie de vrije loop kan laten. Daar wordt zichtbaar van genoten. 

En dan vrijdag. De dag waar ik steeds een beetje tegenop heb gekeken, anders dan de groepen die ik tot nu toe heb gehad krijg ik nu groepen met zeer laag niveau. Denk (grof gezegd) rolstoelen, luiers, gehoorapparaten en geen taal. Hoe laat je deze extreem lastige groep drama ervaren? Dat gaat als volgt: er wordt elke term een voorstelling gemaakt van 20 minuten. Deze voorstelling wordt zo gemaakt dat iedere leerling het thema theatraal ervaart. Het thema van deze term is 'space'. Het allerbelangrijkste voor de voorstelling is 1: structuur 2: interactie en 3: multisensory. De structuur is áltijd hetzelfde. Deze voorstelling wordt elke week gespeeld, precies hetzelfde. De gehele voorstelling worden ongeveer 6 woorden gebruikt, aan het einde van term merk je dat de leerlingen woorden als 'moon, stars, cold' etc door de voorstelling op pikken. Dit omdat ze het hebben gezien, gevoeld of geproefd. Bij de maan bijvoorbeeld, gebruiken we ice packages om de kou te voelen, stenen om geur te geven, lichten en astronauten voor het beeld en het woord moon en muziek voor het gehoord. ALLE zintuigen worden gestimuleerd simpelweg omdat veel leerlingen het maar met 1 zintuig moeten doen. 
Goed, ik keek dus nogal op tegen deze doelgroep omdat ik dacht dat ik geen idee had hoe ik zonder taal en humor zou moeten communiceren. Gek genoeg krijg ik instinctief met veel leerlingen contact. Het is allemaal erg overweldigend maar instinctief gaat het eigenlijk best leuk en word ik geraakt door het plezier en geluk die zij uit onze voorstelling halen. Zo is er een leerling die niet kan zien en ook bijna niet kan bewegen. Hij houdt van de grote trommel in het midden en slaat er af en toe op. Ik besluit niet vast te houden aan ons trommel ritme, maar met zijn ritme mee te doen. Hij geeft 1 klap, ik doe dat ook. En dan gebeurt er (volgens de begeleiders en Karen) iets bijzonders, er vindt communicatie (ook al is dat minimaal) plaats tussen mij en de leerling. Zonder dat ik het echt door heb bereik ik iets bijzonders. 
Ik heb vandaag een andere manier van theater maken en ervaren gezien en het interesseert me ontzettend. Waar ik eerst zo tegen op zag, kijk ik nu naar uit. Ik kan niet wachten om vooruitgang te zien.

Eerst een wel verdiend weekend. Cheers!

8 Reacties

  1. Miranda:
    4 mei 2018
    Mooi geschreven Emese , fijn weekend ! Ga je nog Bevrijdingsdag vieren ergens of in de rust...
  2. Froukje:
    4 mei 2018
    Heel mooi en bijzonder om te lezen hoe de DRAMAlessen op je stageschool worden ingezet. Erg leerzaam en met een duidelijke visie!! Het maakt mij iig nieuwsgierig naar je volgende blogs/ belevenissen.
  3. Man van der Steen:
    4 mei 2018
    Vind het allemaal nogal heftig. Zo goed van je en hoe je het onder woorden brengt
    Fantastisch en een geweldige ervaring pff cours. Nu maar eerst genieten van je wknd .en dan heb je ook je au pair job er nog bij
    Liefs van ompa
  4. Amerins:
    4 mei 2018
    WAUW! Hier had ik wel bij willen zijn, wat interessant !!!!! Geniet van je welverdiende weekend!
  5. Cobie:
    5 mei 2018
    Wat mooi om te lezen Emese.
    Volgens mij kun jij goed afgaan op je innerlijke sten cq intuitie.
    Goed hoor!
    Zoals je het aangepakt hebt.
    Fijn weekend.
    Xx
  6. Sybrig:
    6 mei 2018
    herkenning, laatst 5 x gezongen met met mensen met beperking. Soms denk je, hoort ie je wel? ziet ie je wel en dan ineens dat wiegen, die ongecontroleerde hand die het zelfde ritme zwaait als het hele groepje zingt...ontroering
  7. Marco:
    8 mei 2018
    Mooi, Emese! Wat goed dat je meteen in contact bent met je spelers.
  8. Merel:
    12 mei 2018
    Krijg echt kippenvel van je verhaal! Zo bijzonder wat je daar meemaakt girl. Trots op je!! Xxxx